ZA FURTKĄ

Wczoraj bez przekonania, nieco z przypadku, nieco z przeznaczenia, wpadł w moje ręce komiks dwóch polskich autorek - Dominiki Węcławek i Karoliny Danek. Panie (dziewczyny?) stworzyły dzieło bardzo spójne, zazębiające się na każdym poziomie i opowiedziały piękną historię z codzienności, którą przeżywamy (wcześniej lub później, w bardziej lub mniej podobnej postaci) wszyscy. Miałem wrażenie, że czytam komiks autorski, pełen osobistej wypowiedzi, bez filtrów rysownika (w tym wypadku rysowniczki), więc jeśli to debiut autorek i pierwszy wspólny projekt, tym większe należą się brawa. Komiks, który przypomniał mi o kilku ważnych sprawach, który przywołał obrazy i wspomnienia z dzieciństwa, trafiający w czułe punkty, poruszający...
 

A przechodząc do sedna mojej wypowiedzi: to najlepszy komiks wydany przez Centralę - dla mnie ogromne pozytywne zaskoczenie.
Powaliła mnie autentyczność tych stu stron, spokojnie opowiedziana historia, bardzo dobry scenariusz. Oceniając same rysunki (co mimochodem zrobiłem przed lekturą), nie byłbym aż tak pochelbny. Ale w integralnej całości komiksu strona graficzna zyskuje - Karolina Danek nie jest (jeszcze) znakomitą rysowniczką, ale jest (już) świetną rysowniczką komiksów. Poza tym zdaje mi się, że za kilkaset stron doświadczenia rozmowa na temat graficznej jakości spod nazwiska Karoliny będzie zupełnie inna - w niektórych kadrach widać lekkość i grację kreski, szczególnie trafną w zbliżeniach twarzy i oddawaniu emocji. Widać duży potencjał, który mogą uwolnić kolejne albumy.
Nie macie Za furtką? Kupcie, to świetny komiks!
Aż dziw, że tak cicho przemknął przez polskie komiksowo.