Główny bohater podobnie jak wielu jego rzeczywistych pierwowzorów (np. 13-letni bohaterski obrońca Grodna Tadeusz Jasiński) bierze udział w bohaterskiej obronie swojego rodzinnego miasta.
Później zaś pada ofiarą pierwszej sowieckiej deportacji obywateli polskich z 10 lutego 1940 r. Drugi zeszyt pt. Ucieczka z nieludzkiej ziemi opisuje jego losy najpierw w miejscu deportowania – w Kazachstanie, a następnie w prawdziwym „piekle na ziemi” – sowieckim łagrze. Spotyka w nim „bezprizornych” i „urków” będących postrachem więźniów politycznych sowieckiego GUŁAGU.
Dzięki pomocy jednego z więźniów udaje mu się uciec i wzorem prawdziwej historii Witka Glińskiego, przedrzeć do Syrii.
W trzecim zeszycie zatytułowanym Szczury Tobruku bohater jest już żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, biorącej udział w jednej z najważniejszych batalii na froncie afrykańskim – w obronie twierdzy Tobruk.
Następnie po połączeniu SBSK z Armią Polską w ZSRS główny bohater już jako żołnierz II Korpusu Polskiego trafia do Włoch, by wziąć tam udział w jednej z najważniejszych bitew II wojny światowej – o klasztor Monte Cassino. Opowieść kończy się w lecie 1944 r. z nadzieją na dalszy ciąg, aż do zakończenia wojny.
